Badania

Zagadkowa osobowość księcia Pücklera sprawia, że jego następcy, kolejni właściciele Parku Mużakowskiego pozostają w jego cieniu. Niesłusznie. Ponieważ, jeśli przypatrzeć się bliżej, okazuje się, że udało im się zachować tą całą twórczość w po części ekonomicznie ciężkich czasach. Co ważniejsze mieli również do wykonania ambitne zadanie dokończenia niegotowych terenów parkowych zgodnie z zamysłem Pücklera. Pozostawili przy tym jednocześnie własne ślady. Najwyższy więc czas poświęcić również im więcej uwagi.

Park Mużakowski jako rezydencja królewska. Książę Fryderyk Holenderski i podniesienie Mużakowa do rangi europejskiej rezydencji

W roku 1846 książę Fryderyk Holenderski (1797–1881) nabył rezydencję w Mużakowie. Po Pücklerze dostała się ona więc w ręce silnego ekonomicznie właściciela, posiadającego przy tym królewską rangę. O okresie rozwoju pod Księciem Orańskim mało do tej pory wiadomo. Jego wpływ na Park Mużakowski, zespół zamkowy i rezydencję jest obecnie przedmiotem badań naukowych. Pojawia się tym samym pytanie, jaki wpływ wywarły ścisłe związki pokrewieństwa miedzy królewskimi domami holenderskim i pruskim oraz związana z tym wymiana architektów, artystów sztuki ogrodniczej i rzeźbiarzy. To przedsięwzięcie naukowe było częścią projektu INTERREG „Park Mużakowski – Ochrona, Rozwój i Wsparcie Europejskiego Dziedzictwa Kulturowego”. Pierwsze wyniki badań zostały zaprezentowane w roku 2018 podczas specjalnej wystawy, w ramach której planowana jest dodatkowo publikacja jako jej uzupełnienie.